انواع فندک (اتمی، بنزینی، جیبی، کادویی)
شرکت تولید کننده زیپو در برادفورد، پنسیلوانیا در سال 1932 توسط جورج بلایدسل تاسیس شد. بلایدسل در خانواده ای با شغل ماشین آلات، بزرگ شد و از آنجا تکنیک های ماشین کاری را آموخت که به او کمک کرد تا فندک های خود را بسازد.
ایده او در سال 1932 شکل گرفت، زمانی که بلایدسل با یک تاجر محلی در حال سیگار کشیدن بود. آن مرد از یک فندک اتریشی ضد باد با فیتیله، چرخ چخماق و درپوش لولایی استفاده می کرد، اما فندک ضعیف بود و با دو دست کار می کرد.
یک سال بعد بلایدسل طراحی آن را بهبود بخشید و اولین فندک خود را با طراحی جدید ساخت.
فندک بلایدسل دارای بدنه فلزی مقاوم و طراحی مستطیلی شکل بود که به راحتی با یک دست باز می شد.
بلایدسل کلمه زیپ را دوست داشت و فکر می کرد زیپو مدرن تر به نظر می رسد بنابراین تولیداتش به زیپو معروف شد.
بلایدسل در سال 1936 برای طرح خود ثبت اختراع کرد و تولید زیپو را آغاز کرد. اولین کارخانه او سه کارگر داشت و در برادفورد، پنسیلوانیا واقع بود، اولین فندک های زیپو 1.95 دلار فروخته شد.
اولین سفارش بزرگ زیپو را شرکت پالایش کندال در برادفورد داد، سفارش 500 فندک زیپو با آرم کندال. با این سفارش بزرگ زیپو رسما وارد تجارت شد. این فندک های مخصوص اولین تبلیغ زیپو بود که کالکشن ارزشمندی بود.
فندک های زیپو به ویترین لوگوهای شرکتی، لوگوی تیم های ورزشی، رویدادهای خاص و مکان های معروف در سراسر جهان تبدیل شد.
فندک های زیپو همیشه منحصر به فرد بوده است و برخلاف فندک های موجود در بازار عملا ضد باد است. فیتیله ای دارد که توسط جرقه ای از چرخ چخماق روشن می شود، این طرح از شعله محافظت می کند و کاربر را قادر می سازد، تا در شرایط آب و هوایی سخت زیپو را روشن کند.
در تبلیغات اولیه زیپو بر قابلیت های بادگیر فندک تاکید می کرد. فروشندگان نیز تشویق شدند تا با نگه داشتن یک فن روشن در مدت کوتاهی، تست فن را به مشتریان نشان دهند، این تست حقه یک فروشنده محبوب بود و به افزایش فروش زیپو نیز کمک کرد.
یکی دیگر از دلایل موفقیت شرکت زیپو، ضمانت مادام العمری بود که برای فندک های خود می داد.
بلایدسل در سال 1940 پیست اسکی زیپو را برای شهروندان برادفورد ساخت و همیشه Bradford.PA در پایین هر فندک حک می شد.
بلایدسل تا زمان مرگش در سال 1978 با جامعه محلی در ارتباط بود و مدرسه ابتدایی بلایدسل در برادفورد به افتخار نام او جورج بلایدسل نام گذاری شد.
شروع جنگ جهانی دوم باعث ایجاد رابطه ای بین زیپو و ارتش ایالات متحده شد. در سال 1941 زیپو تولید فندک های مصرفی خود را متوقف کرد و فروش تمام وقت به ارتش را آغاز کرد.
بلایدسل یک پیمانکار دولتی شد که میلیون ها فندک زیپو را به سربازهای آمریکایی عرضه می کرد. فندک های زیپو در طول جنگ از فولاد درجه یک ساخته و با اسپری مشکی رنگ می شد، این فندک سیاه به سرعت در بین سربازانی که خارج از کشور خدمت می کردند معروف شد.
زیپو در طول جنگ برای گرم کردن غذا یا روشن کردن تابلوهای ابزار تاریک برای کمک کردن به سربازان در خط مقدم مشهور شد.
کارخانه زیپو در طول جنگ با تولید کامل کار کرد تا تقاضای فوق العاده سربازان آمریکایی را برآورده کند. هنگامی که زیپو پس از جنگ به تولید برای مصرف کننده ها بازگشت، فندک ها به شهرت جهانی رسیده بودند و تقاضای مشتریان در بالاترین سطح خود قرار داشت.
هنگامی که سربازان آمریکایی فندک های زیپو را به جنگل های ویتنام بردند، فندک های زیپو بار دیگر به شهرت جهانی رسیدند، بیشتر سربازان روی فندک را با کندن تاریخ و مکان روی روکش فلزی شخصی می کردند.
برادفورد ادواردز، گردآورنده و هنرمند زیپو در دوران جنگ ویتنام معتقد است که فندک های سفارشی احساسات فردی هر سرباز را منعکس می کردند، او گفت "افرادی که می خواستند احساسات قلبی خود را بیان کنند، فندک زیپو برایشان یک بوم نقاشی کوچک بود.
در آگوست 1965 فندک های زیپو به یکی از نمادین ترین تصاویر جنگ تبدیل شد.
افراد زیادی فندک های زیپو را جمع آوری کرده و طرفداران زیادی پیدا کرد، شرکت زیپو تخمین می زند که حدود 4 میلیون مجموعه خصوصی زیپو تنها در ایالات متحده وجود دارد و میلیون ها مجموعه دیگر در سراسر جهان است.
از سال 1995 تاریخ تولید در پایین هر فندک زیپو حک می شد، این قابلیت به مجموعه داران کمک کرده تا زیپو های ارزشمند را شناسایی و ارزیابی کنند و بر قابلیت جمع آوری بیفزایند.
زیپوهای کمیاب و ارزشمند به طور معمول با هزاران دلار به حراج گذاشته می شوند. در سال 2007، زیپو مدل صرابخانه 1933 را به یک مجموعه خصوصی به قیمت 37000 دلار فروخت.